محرم

آب را گل نکنید . . . شاید از دور علمدار حسین، مشک طفلان بر دوش، زخم و خون بر 

 

 اندام،‌ می رسد تا که از این آب روان، پر کند مشک تهی، ببرد جرعه آبی برساند به 

 

 حرم، تا علی اصغر بی شیر رباب، نفسش تازه شود و بخوابد آرام . . .    

آب را گل نکنید . . . که عزیزان حسین، همگی خیره به راهند که ساقی آید، و به انگشت 

 

 کرم،‌ گره کور عطش بگشاید . . .   

آب را گل نکنید . . . ‌که در این نزدیکی،‌عابدی تشنه لب و بیمار است، در تب و گریه 

 

 اسیر . . .   

آب را گل نکنید . . . که بود مهریه مادرشان، نه همین آب که هر جای دگر، رود و نهری 

 

 جاریست، مهر زهرای بتول است، از این است که من میگویم،‌آب را گل نکنید، آب را 

 

 گل نکنید . . .

صلی الله علیک یا مظلوم یا اباعبدالله الحسین (ع)