بابا سلام

بابا سلام.با هم حرف  

 

 

بزنیم؟

4 ساله که بودم فکر می کردم پدرم هر کاری رو می تونه انجام بده .   

  

5 ساله که بودم فکر می کردم پدرم خیلی چیزها رو می دونه .

 

6 ساله که بودم فکر می کردم پدرم از همة پدرها باهوشتر.   

8 ساله که شدم ، گفتم پدرم همه چیز رو هم نمی دونه.  

10 ساله که شدم با خودم گفتم ! اون موقع ها که پدرم   

 

بچه بود همه چیز با حالا کاملاً فرق داشت.

12ساله که شدم گفتم ! خب طبیعیه ، پدر   

 

هیچی در این مورد نمی دونه .... دیگه پیرتر از   

 

اونه که بچگی هاش یادش بیاد.   

  

14 ساله که بودم گفتم : زیاد حرف های  

 

پدرمو  تحویل نگیرم اون خیلی اُمله .  

   

 16 ساله که شدم دیدم خیلی  

 

 نصیحت می کنه گفتم باز اون   

 

گوش مفتی گیر اُورده .   

   

 18 ساله که شدم . وای خدای  

 

من  باز گیر داده به رفتار و گفتار و   

 

لباس پوشیدنم همین طور  

 

بیخودی به آدم گیر می ده عجب  

 

روزگاریه . 

  

 21 ساله که بودم پناه بر خدا بابا  

 

به طرز مأیوس کننده ای از رده  

 

خارجه

  

25 ساله که شدم دیدم که باید 

 

 ازش بپرسم ، زیرا پدر چیزهای  

 

کمی درباره این موضوع می دونه  

 

زیاد با این قضیه سروکار داشته . 

 

 30 ساله بودم به خودم گفتم بد  

 

نیست از پدر بپرسم نظرش درباره  

 

این موضوع چیه هرچی باشه چند  

 

تا پیراهن از ما بیشتر پاره کرده و  

 

خیلی تجربه داره . 

 

 40 ساله که شدم مونده بودم پدر 

 

 چطوری از پس این همه کار بر  

 

میاد ؟ چقدر عاقله ، چقدر تجربه  

 

داره .

 

 45 ساله که شدم ... حاضر بودم همه چیز  

 

رو بدم که پدر برگرده تا من بتونم باهاش دربارة  

 

همه چیز حرف بزنم ! اما افسوس که قدرشو  

 

ندونستم ......   خیلی چیزها می شد ازش یاد  

 

گرفت !

 

حالا اگه اون هست و تو هم  

 

هستی یه خورده ......  

  

هر جوری میخوای جمله رو تموم کن